ΕΟΡΤΕΣ 100ΕΤΗΡΙΔΑΣ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ

ΚΟΖΑΝΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ 1962.
Έκδοση Κλ. Γρηγορούδη
(Από την προσωπική μου συλλογή)

Πολύς λόγος γίνεται εδώ και καιρό για την προτομή του Παύλου Μελά. Ύστερα από αρκετές περιπέτειες λόγω έργων κατέληξε για μία ακόμη φορά να βρίσκεται, προσεκτικά θέλω να πιστεύω, αφημένος σε κάποια αποθήκη του Δήμου και να έχει ανοίξει ένας δημόσιος διάλογος μεταξύ συμπολιτών μας για το που θα τοποθετηθεί, αρχής γενομένης από τον κύριο Γιάννη Κορκά και από τον κύριο Βασίλη Αποστόλου συγγραφέα επίσης του σχετικού βιβλίου ΄΄Προτομές – Ανδριάντες – Μνημεία Κοζάνης΄΄. Και οι δύο συγκλίνουν στην άποψη ότι η προτομή του Παύλου Μελά πρέπει να τοποθετηθεί στην Παύλου Χαρίση (δίπλα στην Τιπ-Τοπ) στο πρώην, λόγω δωρεάς στο δήμο, σπίτι του Μακεδονομάχου Νικόλαου Μαλούτα, το οποίο αφέθηκε να διαλυθεί από το χρόνο και τελικά η ζημιά να γίνει μη αναστρέψιμη για να μπορεί εύκολα στη συνέχεια να κατεδαφιστεί. Το κόστος βλέπετε συντήρησης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι πολύ ακριβό.

Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Παύλου Μελά για όσους δεν γνωρίζουν έγιναν το 1952 επί δημαρχίας Γ. Τσουμή ύστερα από πολλές ενέργειες. Διενεργήθηκε μάλιστα και έρανος με πρωτοβουλία της Επιτροπής Διεκδικήσεως Εθνικών Δικαίων και με ευθύνη της Ιεράς Μητροπόλεως. (βλέπε: Βασίλη Αποστόλου, “ Προτομές – Ανδριάντες – Μνημεία Κοζάνης “, Κοζάνη 2006). Η προτομή στήθηκε σχεδόν ακριβώς απέναντι από το Δημαρχείο, όπως βλέπετε και στη φωτογραφία, μία εικόνα από μία άλλη Κοζάνη κι από μία πλατεία που δυστυχώς δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή. (στο βάθος διακρίνεται και η πρώτη θέση της προτομής του Γ. Λασσάνη ).

H προτομή μεταφέρθηκε κάποια στιγμή επί δημαρχίας Ι. Παγούνη για την ανάπλαση της κεντρικής πλατείας, στα σχέδια της οποίας δεν είχε βλέπετε θέση, και καταχωνιάζεται στις αποθήκες του Δήμου. Ξανακάνει την εμφάνισή της το 1987 όχι όμως με τις τιμές που θα άρμοζαν αλλά κάτω από μία κωμικοτραγική αλληλουχία γεγονότων για την προσωπικότητα, τον ηρωισμό και τη θυσία του Π. Μελά. Αξίζει να αναφέρουμε τα γεγονότα για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Η Εύξεινος Λέσχη Κοζάνης λοιπόν το 1986 ζήτησε από το Δήμο Κοζάνης την παραχώρηση κεντρικού σημείου για την ανέγερση μνημείου του Ακρίτα του Πόντου, στη μνήμη των χιλιάδων μαρτύρων του Ποντιακού Ελληνισμού. Η αρχική απόκριση του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν θετική και ως κατάλληλος χώρος αποφασίστηκε να είναι η πλατεία 28ης Οκτωβρίου στα φανάρια πριν από τον Ο.Τ.Ε. Η αντίδραση όμως σκληροπυρηνικής πτέρυγας Κοζανιτών δημιούργησε τέτοιο κύμα αντίδρασης που η μόνη λύση που βρέθηκε, ώστε να μη γίνει κάτι τέτοιο, ήταν να μπει κάτι άλλο στη θέση αυτή. - Βρε τι να βάλουμε τώρα τελευταία στιγμή, βρε τι να βάλουμε; - Τον Παύλο Μελά αναφώνησε κάποιος και ιδού! Έτσι λοιπόν που λέτε ξεθάφτηκε η προτομή του Π. Μελά. Και η λύση που βρέθηκε για την Εύξεινο Λέσχη Κοζάνης, λύση που στην πορεία αποδείχτηκε και καλύτερη, ήταν η δημιουργία του μνημείου στην κορυφή του λόφου πάνω από τη Νέα Χαραυγή, μνημείο ορόσημο για την πολύπαθη ιστορία των Ποντίων. Βλέπετε όλα αυτά τα συμβάντα ελάμβαναν χώρα πριν το νόμο Καποδίστρια.

Οι περιπέτειες όμως για τον Παύλο Μελά δεν σταματούν εδώ. Τον Ιούλιο του 2007 με τα έργα ανάπλασης της πλατείας της 28ης Οκτωβρίου και του ευρύτερου ιστορικού κέντρου ξηλώνεται και πάλι, χωρίς να τοποθετηθεί προσωρινά κάπου αλλού, για να ξανακαταχωνιαστεί στις αποθήκες του Δήμου. Έκτοτε δεν επανατοποθετήθηκε, όπως και την πρώτη φορά, στο προηγούμενο σημείο μετά το πέρας των έργων, δεν ξέρω γιατί κι ας μας εξηγήσει κάποιος αρμόδιος, με αποτέλεσμα να συζητούμε τώρα για μία νέα θέση που να αρμόζει στο πρόσωπο και την ιστορία του Παύλου Μελά.

Προσωπικά την άποψη που κατατέθηκε από τους συμπολίτες μου για την οδό Π. Χαρίση τη σέβομαι απόλυτα, αλλά εκτός από τα υπέρ, όπως το γεγονός ότι αυτόν το χώρο χρησιμοποίησε ο Παύλος Μελάς ως κρησφύγετο όταν ήρθε για πρώτη φορά στην Κοζάνη το 1904, υπάρχουν και κάποιες διαφωνίες από μέρους μου. Η πρώτη είναι ότι δεν ήταν το μόνο μέρος που χρησιμοποίησε ως κρησφύγετο· υπάρχει βλέπετε και ο χώρος του δεσποτικού. Η βασική μου όμως διαφωνία είναι πως ο χώρος αυτός βρίσκεται εκτός των ορίων του ιστορικού κέντρου της πόλης. Είναι κάπως μακριά και νομίζω πως υποτιμάται έτσι η προσωπικότητά του.

Το μόνο λοιπόν σημείο που να αρμόζει και να θυμίζει κάπως αυτό της εικόνας του 1962 πιστεύω πως είναι στο ύψος της Π. Μελά 10, μπροστά από το υποκατάστημα της Εθνικής, στη διασταύρωση με την Κων/νου Παλαιολόγου, σημείο και το οποίο πρόσφατα επέλεξε ως το πλέον κατάλληλο κι ο Δήμος Κοζάνης. (βλέπε φωτογραφία).

Φώτο 03/02/2009

Ο μικρός αυτός κήπος είναι το μόνο μέρος που μπορεί να γίνει το νέο “σπίτι” του Π. Μελά. Είναι σε κεντρικό σημείο και ακριβώς μπροστά στο δρόμο που έχει το όνομά του. Πρέπει επίσης ο χώρος να φροντιστεί όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να θυμίζει έστω και κάτι από την πρώτη εικόνα. Αφήνοντας λοιπόν την παραπάνω φωτογραφία στα μάτια του καθενός, φαντάζει σχεδόν αφελές να πούμε ότι χωροθετικά το σημείο που πρέπει να τοποθετηθεί φωνάζει από μόνο του. Αντί λοιπόν η κατασκευή της βάσης να γίνει έτσι ώστε να βρίσκεται στο κέντρο από το παρκάκι μπροστά από τους θάμνους και με βλέμμα προς τη διασταύρωση των οδών Π. Μελά και Κων/νου Παλαιολόγου προτιμήθηκε η λύση, κι απορώ με ποια λογική το επέλεξαν, να τοποθετηθεί το βάθρο τέρμα δεξιά εφαπτόμενο με το πεζοδρόμιο της Κων/νου Παλαιολόγου (βλέπε φώτο παρακάτω). Εκτός κι αν αυτό που βλέπω δεν είναι το βάθρο για την προτομή του Παύλου Μελά αλλά η βάση ενός νέου περίπτερου στη θέση αυτού που προϋπήρχε ας πούμε.

26/08/2009

Είμαστε λοιπόν οριακά. Αν κρατηθεί το βάθρο ως έχει θα μιλήσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον για νέα κατασκευή και αλίμονο (!) για νέα αποκαθήλωση. Επειδή λοιπόν η τσέπη κανενός από τους συμπολίτες μας δεν αντέχει άλλες κακοτεχνίες φροντίστε για την άμεση διόρθωση του κραυγαλέου λάθους τώρα που είναι στο μπετό γιατί μετά και η επανόρθωση θα είναι ασύμφορη αλλά κυριότερο και σημαντικό το αποτέλεσμα δεν θα μας τιμά.

Είναι καθήκον μας να αποδώσουμε στον Παύλο Μελά τις τιμές που του αρμόζουν. Η θυσία του για την πατρίδα υπήρξε αυτή που έδωσε στην περιοχή μας την ελευθερία κι αποτέλεσε το πιο σημαντικό γεγονός για την εξέλιξη του μακεδονικού αγώνα αφυπνίζοντας και ξεσηκώνοντας τους Έλληνες της ελεύθερης τότε Ελλάδας. Συνεχείς μετακινήσεις των προτομών που μου θυμίζουν παιχνίδι ούτε καν από σκάκι αλλά από τάβλι δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να προσβάλλουν εμάς τους ίδιους. Είναι μοναδική ευκαιρία λοιπόν την 11η Οκτωβρίου που μας έρχεται, ημέρα ορόσημο για την πόλη μας και για την ιστορία του μακεδονικού αγώνα, να αποκαταστήσουμε τη μνήμη του Π. Μελά με τα νέα, αν και πολλοστά, αποκαλυπτήρια της προτομής του σε μία σεμνή τελετή δίχως βαρύγδουπες δηλώσεις. Επιπλέον και σημαντικότερο η πόλη που τιμά τους ήρωές της δεν τους αφήνει ούτε για μία μέρα αποκαθηλωμένους. Η μετακίνησή τους σε άλλο σημείο μέχρι να ολοκληρωθεί οποιοδήποτε έργο είναι αυτό που θα άρμοζε κι όχι η 25 μηνών παραμονή σε αποθήκες. Έτσι θα έπρεπε να πράξετε και κρατήστε το για το μέλλον. Η μη απόδοση των απαραιτήτων τιμών δεν θίγει κανέναν άλλον εκτός από εμάς καθώς για τον Π. Μελά ισχύει όσο για ελάχιστους η ρήση του Θουκυδίδη στον επιτάφιο του Περικλέους πως «ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος». Κι ο Παύλος Μελάς υπήρξε ευπατρίδης, ανδρείος και ευγενής όσο σχεδόν κανένας άλλος. Είναι ο δικός μας εθνικός ήρωας.

ΤΣΙΟΜΠΑΝΟΣ Μ. ΙΩΑΝΝΗΣ
Αρχαιολόγος – Ιστορικός Α.Π.Θ.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ

Φανός - Παρέλαση 5-0. Κάπως έτσι θα περιέγραφα τη συντριπτική νίκη των φανών και στο φετινό καρναβάλι. Ας είναι καλά το έθιμο που έστω και τελευταία στιγμή έσωσε και πάλι την κατάσταση. Η απόδοση όλων των συλλόγων στους Φανούς ήταν άψογη. Σε αντίθεση η εικόνα της παρέλασης αποκαρδιωτική με ελάχιστες εξαιρέσεις. Πλήρης έλλειψη φαντασίας, κενά και μεγάλα διαστήματα φλυαρίας συνέδεσαν το παιχνίδι. Η απουσία οργάνωσης κούρασε τους θεατές οι οποίοι άρχισαν ν’ αποχωρούν νωρίς κι ένα σοβαρό φάουλ λίγο έλειψε να τινάξει το παιχνίδι στον αέρα. Από καθαρή τύχη τα βραδινά δελτία ειδήσεων δεν είχαν ως πρώτο θέμα πως αφηνιασμένο άλογο ποδοπάτησε θεατές στο καρναβάλι της Κοζάνης. Σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύονται στο νοσοκομείο της πόλης. Αλήθεια πέρα από την πλάκα ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να επιτρέψει σε καβαλάρη (δεν ξέρω κι αν σε αλκοτέστ ήταν πέρα των τελικών ορίων) να συμμετάσχει στην παρέλαση; Ποιος είναι ο αρμόδια υπεύθυνος; Μην είναι η ΔΕΠΑΚ; Δεν έμαθε ότι οι εποχές αυτές πέρασαν ανεπιστρεπτί; Σε τι διαφοροποιείται μία περίπτωση μεθυσμένου αναβάτη αλόγου από μεθυσμένο ας πούμε αναβάτη μοτοσικλέτας; Σκεφτήκατε πριν τι ανεπανόρθωτη ζημιά θα προκαλούσε στο κύρος της πόλης η πιθανότητα έστω ενός δυστυχήματος; Αφήνουμε τελείως στην άκρη υλικές αποζημιώσεις, δικαστικές περιπέτειες και την κακοποίηση του ζώου το οποίο χωρίς να το επιθυμεί βρέθηκε εκτός του φυσικού του περιβάλλοντος σ’ ένα άγνωστο αστικό. Η ανευθυνότητα σε όλο της το μεγαλείο!

Κατά τ’ άλλα ο κόσμος λιγότερος από άλλες χρονιές. Σαφώς και έπαιξε ρόλο η κρίση κι αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Μήπως όμως ευθύνεται και λίγο η οργάνωση; Πολλά μπορούν να ειπωθούν και σκοπός μου δεν είναι αυτός. Τα είπαμε παλιότερα αυτά άλλωστε. Σ’ ένα μόνο σημείο θα σταθώ. Πως πέρσι αντί για ευχαριστώ μοιράζαμε κλήσεις στα αυτοκίνητα των επισκεπτών που δεν είχαν που να παρκάρουν και βολεύτηκαν όπως-όπως στη Μ. Αλεξάνδρου, ενώ φέτος τους αφήσαμε να παρκάρουν στις πιάτσες των ταξί εμποδίζοντας έτσι κάποιους να εργαστούν και πολλούς να εξυπηρετηθούν. Δε βαριέσαι! Καλά τα πήγαμε κατά τ’ άλλα! Πετυχημένο το καρναβάλι και το 2009! Παραπέρα όμως τι γίνεται;

Βλέποντας λοιπόν όλη αυτή την προχειρότητα της τελευταίας στιγμής δεν μπορώ να κρύψω πως γεννήθηκε μέσα μου ξαφνικά ένα μακρινό αλλά και πολύ κοντινό συνάμα άγχος για το τι μπορεί να συμβεί στις 11 Οκτωβρίου του 2012 κατά τον εορτασμό της 100ετηρίδας των Ελευθέριων της πόλης μας της Κοζάνης, κατά τον εορτασμό δηλ. του χρυσού μας ιωβηλαίου. Θυμήθηκα πως τρία χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα χτυπούσαν καμπανάκια. Αλήθεια, και για να φτάσουμε και στα δικά μας, μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε κι εμείς να προετοιμαζόμαστε; Βάλατε καθόλου με το νου σας τι πρέπει να κάνουμε και τι μας περιμένει; Ώπα! Εντελώς ξαφνικά τα πράγματα παίρνουν μιαν άλλη τροπή και διαπιστώνεις πως η ευθύνη μιας τέτοιας εκδήλωσης έχει έντονο ειδικό βάρος και δεν υπάρχουν περιθώρια διόρθωσης λαθών. Δεν είναι Απόκριες για να πείτε το ξέχασάμι φέτους ή του κάμαμι λάθους, άστου για τ’ χρόν.

Έχετε λόγου χάρη σκεφθεί ποιες παραστάσεις θα πρέπει να ανεβάσει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Τι παραμύθι θα πούμε στα μικρά μας παιδιά; Σε ποιους ηθοποιούς θα απευθύνουμε πρόσκληση να μας τιμήσουν; Ποια έργα θα παιχτούν από το Δημοτικό Ωδείο Κοζάνης; Πού θα γίνει η παρέλαση και σε ποια ακριβή σημεία θα τοποθετηθούν οι κάμερες; Είναι ίσως μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσουμε λόγω και της σημαντικότητας του γεγονότος την οδό Γκέρτσου για παράδειγμα. Θα λειτουργεί οπωσδήποτε η τηλεθέρμανση πριν από τις 11 Οκτωβρίου και όχι από τις 15 όπως είθισται; Ποια οριστικά έργα πρέπει να γίνουν γι’ αυτό;

Ποιοι θα καλεστούν από τους επισήμους και που θα διανυκτερεύσουν; Όχι όπως φέτος που τελευταία στιγμή έψαχναν να κλείσουν κατάλυμα στο συνεργείο της ΕΤ3. Μήπως πρέπει να δώσουμε περισσότερη διεθνή διάσταση έστω στα δικά μας βαλκανικά γεωγραφικά όρια και να προσκαλέσουμε και ηγέτες γειτονικών κρατών; Προσοχή! Είναι μία τέλεια ευκαιρία να συσφίξουμε τις σχέσεις μας, να κάνουμε την αρχή καλώντας τους πρώτα εμείς και να διεκδικήσουμε έτσι έναν ας πούμε ηγετικό ρόλο στην περιοχή. Πρέπει όμως σε μία τέτοια περίπτωση να ετοιμαστούμε για την πιθανότητα πτήσεων τσάρτερ;

Πότε θα γίνουν οι επαφές με τους δασκάλους και τους μαθητές ώστε να ετοιμαστούν από τώρα τα παιδιά για τη σχολική παρέλαση και να μην παρουσιάζουν τη δίχως ρυθμό και ζωντάνια εικόνα των προηγουμένων ετών; Θα γίνουν οι απαραίτητες συνεννοήσεις για κοινές εκδηλώσεις με όμορους δήμους με τους οποίους συνδεόμαστε και ιστορικά ώστε να αναδειχθεί η σημασία του γεγονότος; Θα έρθουμε δηλαδή σε επαφή με τα Σέρβια και το Σαραντάπορο ώστε να αποτυπωθεί κατά κάποιον τρόπο όλη η πορεία του ελληνικού στρατού; Θα τελεστεί επιμνημόσυνος δέηση στο μνημείο των Στενών Πόρτας; Πώς θα βρούμε σημεία σύγκλισης με τους άλλους δήμους για τη μη ταλαιπωρία των επισήμων εκείνες τις ημέρες; Μήπως πρέπει να γίνουν και κοινές εκδηλώσεις για να μην τρέχουν οι επίσημοι και όλοι οι υπόλοιποι δεξιά κι αριστερά σαν το γκιούμ’ τ’ Άι Νικόλα; Ή θα αφήσουμε να λειτουργήσει ο καθένας ξεχωριστά με αποτέλεσμα το αποτέλεσμα να μη διαφέρει και πολύ από τον Νιάμερο που μετακινείται από χωριό σε πόλη και τανάπαλιν; Πού είσαι Ι.Καποδίστρια να απολαύσεις συνένωση και συνεννόηση!

Το εγερτήριο στην πόλη την πιο λαμπρή μέρα της ιστορίας της θα γίνει με σάλπιγγες από το Κωδωνοστάσιο όπως έγινε την 11 Οκτωβρίου του 1962 κατά τον εορτασμό της 50ετηρίδας; Η Πανδώρα μας θα παιανίζει χαρμόσυνα; Μήπως πρέπει να επιμεληθούμε και για μία ιδιαίτερη στολή στα παιδιά λόγω της ημέρας; Κι αν ναι μήπως θα πρέπει να αναθέσουμε με διαγωνισμό σε επώνυμο οίκο τη ραφή αυτής; Θα προσθέσουμε φωτισμό στα δημόσια και δημοτικά καταστήματα για τη φωταγώγησή τους εκείνες τις ημέρες; Σε κάποια από αυτά όπως στο καμπαναριό, το δημαρχείο, το Ερμιόνιο, το αρχοντικό Βούρκα, το Μουσείο, την Εθνική κ.α. μήπως πρέπει να παίξουμε και με χρώμα στο φως όπως έγινε με την Ακρόπολη επί Μελίνας; Πότε θα γίνουν όλα αυτά; Θεέ μου! Θα προλάβουμε άραγε; Θα τα κινηματογραφήσουμε;

Ποιος θα αναλάβει την πανηγυρική ομιλία και που θα εκφωνηθεί; Μήπως ορθότερο θα ήταν να γίνει διαγωνισμός για την συγγραφή του καλύτερου πανηγυρικού; Μήπως τελικά και για να μην αδικηθεί κανείς να εκφωνηθούν οι τρεις καλύτερες ομιλίες σε διαφορετικές εκδηλώσεις; Πόση να είναι η υποχρεωτική τους έκταση ώστε να μην ταλαιπωρούνται με φαμφαρολογίες οι συμπολίτες μας; Ποιοι θα εκφωνήσουν χαιρετισμό και πόση ώρα θα διαρκέσει; Προσοχή!!! Δεν πρέπει να έχουμε πιθανότητες λιποθυμίας από ηλικιωμένους και μη λόγω ορθοστασίας. Ορθή λοιπόν διαχείριση του χρόνου! Πώς θα τα προετοιμάσουμε όλα αυτά ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας που να μη μάθει τι γιορτάζουμε εκείνη την ημέρα; Θα είναι έτοιμο το κέντρο και οι παραγωγικοί φορείς της πόλης μας; Τι έκθεση θα έχει το Μουσείο και ποια η χαρτοθήκη; H βιβλιοθήκη θα βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση που είναι και τώρα; Πού θα βρούμε υλικό για τις εκθέσεις; Ποιες παράλληλες εκδηλώσεις και συναυλίες θα γίνονται στην πόλη και πόσο καιρό πριν; Το καλοκαίρι θα έχουμε επανάληψη μερικών από αυτών και ποιων; Θα ενεργοποιηθούμε από τώρα ώστε να κλείσουμε όσο είναι νωρίς κάποιο σημαντικό καλλιτέχνη από το χώρο της κλασικής μουσικής για μία συναυλία πανελλήνιας εμβέλειας; Θα γίνουν κινηματογραφικές προβολές ντοκιμαντέρ που να αναφέρονται στη συγκεκριμένη περίοδο; Πώς θα διαφημίσουμε την ημέρα αυτή και τις εκδηλώσεις της; Εάν καταφέρουμε τα παραπάνω και τα επόμενα και ξεφύγουμε από το σύνδρομο του επαρχιωτισμού γιατί να μη δώσουμε μέσω της διαφήμισης μία πανελλήνια εμβέλεια στο γεγονός και τις εκδηλώσεις;

Ποιοι θα τιμηθούν; Υπάρχει φωτογραφικό και έντυπο υλικό εποχής και πού; Σε ποια κατάσταση να βρίσκονται αυτά και μήπως χρειάζονται συντήρηση η οποία θα είναι και χρονοβόρα μιας και πέρασαν 100 χρόνια; Θα είναι στημένη η προτομή του Παύλου Μελά; To Δρίζειο τι ρόλο θα παίξει ως χώρος στις εκδηλώσεις; Το αρχοντικό των Βαμβακά θα έχει καταρρεύσει μέχρι τότε; Το δημαρχείο, το Βαλταδώρειο και το καμπαναριό θα παρουσιάζουν αυτήν την άθλια εικόνα που δείχνουν σήμερα; Οι προτομές και τα αγάλματα στην πόλη θα είναι μπογιατισμένα με σπρέι όπως τώρα; Το στρατόπεδο Μακεδονομάχων θα έχει ανοιχτές τις πύλες του; Το καμπανάκι μη νομίζεται πως βαραίνει μόνον για σας! Προηγείται ο στρατός ο οποίος θα έχει άραγε φροντίσει για την άρτια εικόνα των κτιρίων, διοικητήριο και νοσοκομείο που μας παρέδωσαν το 1912 οι οθωμανικές αρχές; Επίδειξη αεροσκαφών θα γίνει; Η Αερολέσχη θα συμμετέχει με το δικό της τρόπο; Στρατιωτικές επιδείξεις θα γίνουν; Κανονιοβολισμοί;

Τα ΕΛ.ΤΑ θα έχουν ετοιμάσει αναμνηστική σφραγίδα για τις εκδηλώσεις; Θα κάνουμε διαγωνισμό για τη φιλοτέχνηση της σφραγίδας; Θα προτείνουμε την έκδοση αναμνηστικής σειράς γραμματοσήμων; Πόσα χάρτινα σημαιάκια θα παραγγείλουμε; Θα βάλουμε κι επιπλέον θυρεούς στην παραγγελία; Θα χρειαστούμε καινούργια εξέδρα; Θα γίνει διαγωνισμός για το ποιος θα φιλοτεχνήσει τις αφίσες, το σήμα των εορτών και τα προγράμματα των εκδηλώσεων; Ποιο χαρτί θα διαλέξουμε; Σε ποιον θα αναθέσουμε τη συγγραφή των κειμένων; Τι θα ετοιμάσουμε ως δώρο στους επίσημους προσκεκλημένους; Ποια σημεία θα επισκεφτούν; Ποιο θα είναι το μενού, το πρωτόκολλο και το πρόγραμμα που θα ακολουθήσουν; Βοήθεια! Χάνομαι!

Πόσος κατά προσέγγιση θα είναι ο προϋπολογισμός και από πού θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά; Πρέπει να δεχτούμε μεγάλους χορηγούς με εθνικό χαρακτήρα και ποιους; Για παράδειγμα στις εκδηλώσεις το 1962 ως μέγας χορηγός ήταν η Δ.Ε.Η. Θα αυξηθούν τα δημοτικά τέλη λόγω του αυξημένου κοστολογίου των εορτασμών; Ευκαιρία είναι να το κάνετε από τώρα! Μην κάθεστε!!

Μεγάλα έργα θα είναι σε εξέλιξη εκείνο το διάστημα που μπορεί να ασχημαίνουν την εικόνα της πόλης; Θα ζητήσουμε τον εθελοντισμό των συλλόγων και των συμπολιτών μας κι από πότε και πάνω σε ποιες αρμοδιότητες; Θα ανοίξει δημόσιος διάλογος για τις εκδηλώσεις; Τα αδέσποτα θα κυκλοφορούν στην πόλη και πόσα στον αριθμό; Θα ξεπερνούν ας πούμε τα εκατό γιατί άμα είναι έτσι να τα βάλουμε να παρελάσουν κιόλας. Πώς θα αναδείξουμε τις εισόδους της πόλης μας; Τον νου σας! Μην ξαστοχήσιτι και βάλιτι τ’ απουκριάτκα με τα πέντι μπάμπις μπρε-μπρε-μπρε!!!

Κι όλα αυτά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Γιατί όσο πιο πολύ προχωράς τόσο περισσότερα ερωτήματα και λεπτομέρειες γεννούνται και οι ευθύνες βλέπεις ότι είναι πάρα μα πάρα πολλές. Και ας ξεκαθαρίσω σ’ αυτό το σημείο ότι σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι η αντιπαράθεση αλλά η αφύπνιση και μόνο. Να αναδείξει τη σοβαρότητα της ημέρας. Γιατί σε εποχές δύσκολες σαν κι αυτές που διανύουμε το μόνο που μπορεί να δώσει κουράγιο στους μεγαλύτερους κι ελπίδα στους νεότερους είναι κάποιο υγιές όραμα. Τι πιο δυνατό λοιπόν από το να βάλουμε ως στόχο τον εορτασμό της πιο σημαντικής ημέρας της πόλης μας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Να κάνουμε τη δική μας ολυμπιάδα, το δικό μας millennium, τη δική μας γιορτή. Έ’ι’! Πλησιάζουν τα γενέθλιά μας! Γινόμαστε 100! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να ετοιμαζόμαστε!

ΤΣΙΟΜΠΑΝΟΣ Μ. ΙΩΑΝΝΗΣ