Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ























Φανός - Παρέλαση 5-0. Κάπως έτσι θα περιέγραφα τη συντριπτική νίκη των φανών και στο φετινό καρναβάλι. Ας είναι καλά το έθιμο που έστω και τελευταία στιγμή έσωσε και πάλι την κατάσταση. Η απόδοση όλων των συλλόγων στους Φανούς ήταν άψογη. Σε αντίθεση η εικόνα της παρέλασης αποκαρδιωτική με ελάχιστες εξαιρέσεις. Πλήρης έλλειψη φαντασίας, κενά και μεγάλα διαστήματα φλυαρίας συνέδεσαν το παιχνίδι. Η απουσία οργάνωσης κούρασε τους θεατές οι οποίοι άρχισαν ν’ αποχωρούν νωρίς κι ένα σοβαρό φάουλ λίγο έλειψε να τινάξει το παιχνίδι στον αέρα. Από καθαρή τύχη τα βραδινά δελτία ειδήσεων δεν είχαν ως πρώτο θέμα πως αφηνιασμένο άλογο ποδοπάτησε θεατές στο καρναβάλι της Κοζάνης. Σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύονται στο νοσοκομείο της πόλης. Αλήθεια πέρα από την πλάκα ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να επιτρέψει σε καβαλάρη (δεν ξέρω κι αν σε αλκοτέστ ήταν πέρα των τελικών ορίων) να συμμετάσχει στην παρέλαση; Ποιος είναι ο αρμόδια υπεύθυνος; Μην είναι η ΔΕΠΑΚ; Δεν έμαθε ότι οι εποχές αυτές πέρασαν ανεπιστρεπτί; Σε τι διαφοροποιείται μία περίπτωση μεθυσμένου αναβάτη αλόγου από μεθυσμένο ας πούμε αναβάτη μοτοσικλέτας; Σκεφτήκατε πριν τι ανεπανόρθωτη ζημιά θα προκαλούσε στο κύρος της πόλης η πιθανότητα έστω ενός δυστυχήματος; Αφήνουμε τελείως στην άκρη υλικές αποζημιώσεις, δικαστικές περιπέτειες και την κακοποίηση του ζώου το οποίο χωρίς να το επιθυμεί βρέθηκε εκτός του φυσικού του περιβάλλοντος σ’ ένα άγνωστο αστικό. Η ανευθυνότητα σε όλο της το μεγαλείο!
Κατά τ’ άλλα ο κόσμος λιγότερος από άλλες χρονιές. Σαφώς και έπαιξε ρόλο η κρίση κι αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς. Μήπως όμως ευθύνεται και λίγο η οργάνωση; Πολλά μπορούν να ειπωθούν και σκοπός μου δεν είναι αυτός. Τα είπαμε παλιότερα αυτά άλλωστε. Σ’ ένα μόνο σημείο θα σταθώ. Πως πέρσι αντί για ευχαριστώ μοιράζαμε κλήσεις στα αυτοκίνητα των επισκεπτών που δεν είχαν που να παρκάρουν και βολεύτηκαν όπως-όπως στη Μ. Αλεξάνδρου, ενώ φέτος τους αφήσαμε να παρκάρουν στις πιάτσες των ταξί εμποδίζοντας έτσι κάποιους να εργαστούν και πολλούς να εξυπηρετηθούν. Δε βαριέσαι! Καλά τα πήγαμε κατά τ’ άλλα! Πετυχημένο το καρναβάλι και το 2009! Παραπέρα όμως τι γίνεται;

Βλέποντας λοιπόν όλη αυτή την προχειρότητα της τελευταίας στιγμής δεν μπορώ να κρύψω πως γεννήθηκε μέσα μου ξαφνικά ένα μακρινό αλλά και πολύ κοντινό συνάμα άγχος για το τι μπορεί να συμβεί στις 11 Οκτωβρίου του 2012 κατά τον εορτασμό της 100ετηρίδας των Ελευθέριων της πόλης μας της Κοζάνης, κατά τον εορτασμό δηλ. του χρυσού μας ιωβηλαίου. Θυμήθηκα πως τρία χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα χτυπούσαν καμπανάκια. Αλήθεια, και για να φτάσουμε και στα δικά μας, μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε κι εμείς να προετοιμαζόμαστε; Βάλατε καθόλου με το νου σας τι πρέπει να κάνουμε και τι μας περιμένει; Ώπα! Εντελώς ξαφνικά τα πράγματα παίρνουν μιαν άλλη τροπή και διαπιστώνεις πως η ευθύνη μιας τέτοιας εκδήλωσης έχει έντονο ειδικό βάρος και δεν υπάρχουν περιθώρια διόρθωσης λαθών. Δεν είναι Απόκριες για να πείτε το ξέχασάμι φέτους ή του κάμαμι λάθους, άστου για τ’ χρόν.

Έχετε λόγου χάρη σκεφθεί ποιες παραστάσεις θα πρέπει να ανεβάσει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Τι παραμύθι θα πούμε στα μικρά μας παιδιά; Σε ποιους ηθοποιούς θα απευθύνουμε πρόσκληση να μας τιμήσουν; Ποια έργα θα παιχτούν από το Δημοτικό Ωδείο Κοζάνης; Πού θα γίνει η παρέλαση και σε ποια ακριβή σημεία θα τοποθετηθούν οι κάμερες; Είναι ίσως μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσουμε λόγω και της σημαντικότητας του γεγονότος την οδό Γκέρτσου για παράδειγμα. Θα λειτουργεί οπωσδήποτε η τηλεθέρμανση πριν από τις 11 Οκτωβρίου και όχι από τις 15 όπως είθισται; Ποια οριστικά έργα πρέπει να γίνουν γι’ αυτό;

Ποιοι θα καλεστούν από τους επισήμους και που θα διανυκτερεύσουν; Όχι όπως φέτος που τελευταία στιγμή έψαχναν να κλείσουν κατάλυμα στο συνεργείο της ΕΤ3. Μήπως πρέπει να δώσουμε περισσότερη διεθνή διάσταση έστω στα δικά μας βαλκανικά γεωγραφικά όρια και να προσκαλέσουμε και ηγέτες γειτονικών κρατών; Προσοχή! Είναι μία τέλεια ευκαιρία να συσφίξουμε τις σχέσεις μας, να κάνουμε την αρχή καλώντας τους πρώτα εμείς και να διεκδικήσουμε έτσι έναν ας πούμε ηγετικό ρόλο στην περιοχή. Πρέπει όμως σε μία τέτοια περίπτωση να ετοιμαστούμε για την πιθανότητα πτήσεων τσάρτερ;

Πότε θα γίνουν οι επαφές με τους δασκάλους και τους μαθητές ώστε να ετοιμαστούν από τώρα τα παιδιά για τη σχολική παρέλαση και να μην παρουσιάζουν τη δίχως ρυθμό και ζωντάνια εικόνα των προηγουμένων ετών; Θα γίνουν οι απαραίτητες συνεννοήσεις για κοινές εκδηλώσεις με όμορους δήμους με τους οποίους συνδεόμαστε και ιστορικά ώστε να αναδειχθεί η σημασία του γεγονότος; Θα έρθουμε δηλαδή σε επαφή με τα Σέρβια και το Σαραντάπορο ώστε να αποτυπωθεί κατά κάποιον τρόπο όλη η πορεία του ελληνικού στρατού; Θα τελεστεί επιμνημόσυνος δέηση στο μνημείο των Στενών Πόρτας; Πώς θα βρούμε σημεία σύγκλισης με τους άλλους δήμους για τη μη ταλαιπωρία των επισήμων εκείνες τις ημέρες; Μήπως πρέπει να γίνουν και κοινές εκδηλώσεις για να μην τρέχουν οι επίσημοι και όλοι οι υπόλοιποι δεξιά κι αριστερά σαν το γκιούμ’ τ’ Άι Νικόλα; Ή θα αφήσουμε να λειτουργήσει ο καθένας ξεχωριστά με αποτέλεσμα το αποτέλεσμα να μη διαφέρει και πολύ από τον Νιάμερο που μετακινείται από χωριό σε πόλη και τανάπαλιν; Πού είσαι Ι.Καποδίστρια να απολαύσεις συνένωση και συνεννόηση!

Το εγερτήριο στην πόλη την πιο λαμπρή μέρα της ιστορίας της θα γίνει με σάλπιγγες από το Κωδωνοστάσιο όπως έγινε την 11 Οκτωβρίου του 1962 κατά τον εορτασμό της 50ετηρίδας; Η Πανδώρα μας θα παιανίζει χαρμόσυνα; Μήπως πρέπει να επιμεληθούμε και για μία ιδιαίτερη στολή στα παιδιά λόγω της ημέρας; Κι αν ναι μήπως θα πρέπει να αναθέσουμε με διαγωνισμό σε επώνυμο οίκο τη ραφή αυτής; Θα προσθέσουμε φωτισμό στα δημόσια και δημοτικά καταστήματα για τη φωταγώγησή τους εκείνες τις ημέρες; Σε κάποια από αυτά όπως στο καμπαναριό, το δημαρχείο, το Ερμιόνιο, το αρχοντικό Βούρκα, το Μουσείο, την Εθνική κ.α. μήπως πρέπει να παίξουμε και με χρώμα στο φως όπως έγινε με την Ακρόπολη επί Μελίνας; Πότε θα γίνουν όλα αυτά; Θεέ μου! Θα προλάβουμε άραγε; Θα τα κινηματογραφήσουμε;

Ποιος θα αναλάβει την πανηγυρική ομιλία και που θα εκφωνηθεί; Μήπως ορθότερο θα ήταν να γίνει διαγωνισμός για την συγγραφή του καλύτερου πανηγυρικού; Μήπως τελικά και για να μην αδικηθεί κανείς να εκφωνηθούν οι τρεις καλύτερες ομιλίες σε διαφορετικές εκδηλώσεις; Πόση να είναι η υποχρεωτική τους έκταση ώστε να μην ταλαιπωρούνται με φαμφαρολογίες οι συμπολίτες μας; Ποιοι θα εκφωνήσουν χαιρετισμό και πόση ώρα θα διαρκέσει; Προσοχή!!! Δεν πρέπει να έχουμε πιθανότητες λιποθυμίας από ηλικιωμένους και μη λόγω ορθοστασίας. Ορθή λοιπόν διαχείριση του χρόνου! Πώς θα τα προετοιμάσουμε όλα αυτά ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας που να μη μάθει τι γιορτάζουμε εκείνη την ημέρα; Θα είναι έτοιμο το κέντρο και οι παραγωγικοί φορείς της πόλης μας; Τι έκθεση θα έχει το Μουσείο και ποια η χαρτοθήκη; H βιβλιοθήκη θα βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση που είναι και τώρα; Πού θα βρούμε υλικό για τις εκθέσεις; Ποιες παράλληλες εκδηλώσεις και συναυλίες θα γίνονται στην πόλη και πόσο καιρό πριν; Το καλοκαίρι θα έχουμε επανάληψη μερικών από αυτών και ποιων; Θα ενεργοποιηθούμε από τώρα ώστε να κλείσουμε όσο είναι νωρίς κάποιο σημαντικό καλλιτέχνη από το χώρο της κλασικής μουσικής για μία συναυλία πανελλήνιας εμβέλειας; Θα γίνουν κινηματογραφικές προβολές ντοκιμαντέρ που να αναφέρονται στη συγκεκριμένη περίοδο; Πώς θα διαφημίσουμε την ημέρα αυτή και τις εκδηλώσεις της; Εάν καταφέρουμε τα παραπάνω και τα επόμενα και ξεφύγουμε από το σύνδρομο του επαρχιωτισμού γιατί να μη δώσουμε μέσω της διαφήμισης μία πανελλήνια εμβέλεια στο γεγονός και τις εκδηλώσεις;

Ποιοι θα τιμηθούν; Υπάρχει φωτογραφικό και έντυπο υλικό εποχής και πού; Σε ποια κατάσταση να βρίσκονται αυτά και μήπως χρειάζονται συντήρηση η οποία θα είναι και χρονοβόρα μιας και πέρασαν 100 χρόνια; Θα είναι στημένη η προτομή του Παύλου Μελά; To Δρίζειο τι ρόλο θα παίξει ως χώρος στις εκδηλώσεις; Το αρχοντικό των Βαμβακά θα έχει καταρρεύσει μέχρι τότε; Το δημαρχείο, το Βαλταδώρειο και το καμπαναριό θα παρουσιάζουν αυτήν την άθλια εικόνα που δείχνουν σήμερα; Οι προτομές και τα αγάλματα στην πόλη θα είναι μπογιατισμένα με σπρέι όπως τώρα; Το στρατόπεδο Μακεδονομάχων θα έχει ανοιχτές τις πύλες του; Το καμπανάκι μη νομίζεται πως βαραίνει μόνον για σας! Προηγείται ο στρατός ο οποίος θα έχει άραγε φροντίσει για την άρτια εικόνα των κτιρίων, διοικητήριο και νοσοκομείο που μας παρέδωσαν το 1912 οι οθωμανικές αρχές; Επίδειξη αεροσκαφών θα γίνει; Η Αερολέσχη θα συμμετέχει με το δικό της τρόπο; Στρατιωτικές επιδείξεις θα γίνουν; Κανονιοβολισμοί;

Τα ΕΛ.ΤΑ θα έχουν ετοιμάσει αναμνηστική σφραγίδα για τις εκδηλώσεις; Θα κάνουμε διαγωνισμό για τη φιλοτέχνηση της σφραγίδας; Θα προτείνουμε την έκδοση αναμνηστικής σειράς γραμματοσήμων; Πόσα χάρτινα σημαιάκια θα παραγγείλουμε; Θα βάλουμε κι επιπλέον θυρεούς στην παραγγελία; Θα χρειαστούμε καινούργια εξέδρα; Θα γίνει διαγωνισμός για το ποιος θα φιλοτεχνήσει τις αφίσες, το σήμα των εορτών και τα προγράμματα των εκδηλώσεων; Ποιο χαρτί θα διαλέξουμε; Σε ποιον θα αναθέσουμε τη συγγραφή των κειμένων; Τι θα ετοιμάσουμε ως δώρο στους επίσημους προσκεκλημένους; Ποια σημεία θα επισκεφτούν; Ποιο θα είναι το μενού, το πρωτόκολλο και το πρόγραμμα που θα ακολουθήσουν; Βοήθεια! Χάνομαι!

Πόσος κατά προσέγγιση θα είναι ο προϋπολογισμός και από πού θα χρηματοδοτηθούν όλα αυτά; Πρέπει να δεχτούμε μεγάλους χορηγούς με εθνικό χαρακτήρα και ποιους; Για παράδειγμα στις εκδηλώσεις το 1962 ως μέγας χορηγός ήταν η Δ.Ε.Η. Θα αυξηθούν τα δημοτικά τέλη λόγω του αυξημένου κοστολογίου των εορτασμών; Ευκαιρία είναι να το κάνετε από τώρα! Μην κάθεστε!!

Μεγάλα έργα θα είναι σε εξέλιξη εκείνο το διάστημα που μπορεί να ασχημαίνουν την εικόνα της πόλης; Θα ζητήσουμε τον εθελοντισμό των συλλόγων και των συμπολιτών μας κι από πότε και πάνω σε ποιες αρμοδιότητες; Θα ανοίξει δημόσιος διάλογος για τις εκδηλώσεις; Τα αδέσποτα θα κυκλοφορούν στην πόλη και πόσα στον αριθμό; Θα ξεπερνούν ας πούμε τα εκατό γιατί άμα είναι έτσι να τα βάλουμε να παρελάσουν κιόλας. Πώς θα αναδείξουμε τις εισόδους της πόλης μας; Τον νου σας! Μην ξαστοχήσιτι και βάλιτι τ’ απουκριάτκα με τα πέντι μπάμπις μπρε-μπρε-μπρε!!!

Κι όλα αυτά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Γιατί όσο πιο πολύ προχωράς τόσο περισσότερα ερωτήματα και λεπτομέρειες γεννούνται και οι ευθύνες βλέπεις ότι είναι πάρα μα πάρα πολλές. Και ας ξεκαθαρίσω σ’ αυτό το σημείο ότι σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι η αντιπαράθεση αλλά η αφύπνιση και μόνο. Να αναδείξει τη σοβαρότητα της ημέρας. Γιατί σε εποχές δύσκολες σαν κι αυτές που διανύουμε το μόνο που μπορεί να δώσει κουράγιο στους μεγαλύτερους κι ελπίδα στους νεότερους είναι κάποιο υγιές όραμα. Τι πιο δυνατό λοιπόν από το να βάλουμε ως στόχο τον εορτασμό της πιο σημαντικής ημέρας της πόλης μας κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Να κάνουμε τη δική μας ολυμπιάδα, το δικό μας millennium, τη δική μας γιορτή. Έ’ι’! Πλησιάζουν τα γενέθλιά μας! Γινόμαστε 100! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να ετοιμαζόμαστε!

ΤΣΙΟΜΠΑΝΟΣ Μ. ΙΩΑΝΝΗΣ